Ziektemodulerende behandeling van multipele sclerose

Introductie Multipele sclerose (MS) is de belangrijkste niettraumatische oorzaak van neurologische beperkingen onder jonge volwassenen. De ziekte is niet te genezen en de oorzaak is nog grotendeels onbegrepen. Algemeen wordt aangenomen dat het initieel een autoimmuunaandoening betreft, waarbij autoreactieve lymfocyten een ontstekingsreactie veroorzaken die leidt tot demyelinisatie en schade aan axonen. 1 Momenteel zijn 6 middelen geregistreerd voor de ziektemodulerende behandeling van MS; in de eerste lijn betreft het glatirameeracetaat (GA) en 3 soorten interferon-beta (IFN-b), in de tweede lijn zijn dit natalizumab en mitoxantron. Het gemeenschappelijke doelwit van al deze behandelingen is het tegengaan van de inflammatoire aspecten van de ziekte, die met name domineren tijdens de ‘relapsing-remitting’ (RR)-fase. Wij geven hier een overzicht van eerste- en tweedelijnsmiddelen bij de behandeling van MS en aanwijzingen voor het toepassen hiervan binnen de neurologische praktijk. Ziektemodulerende middelen in de