Jüvenil İdiopatik Artritli Hastalarda Leflunomid Tedavisinin Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi

Amaç: Juvenil idiyopatik artrit (JİA), çocukluk çağının en sık görülen kronik romatizmal hastalığıdır. Metotreksat (MTX), leflunomid (LFN) gibi hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlar (DMARD) JİA'da birinci basamak tedavilerdir. MTX en sık reçete edilen ilaçtır ve çalışmalar ağırlıklı olarak MTX etkinliğini ve güvenliğini ele almaktadır. Ancak LFN ile ilgili veriler sınırlıdır. Bu çalışmada, JİA hastalarında LFN tedavisi ile ilgili kliniğimizin deneyimlerini sunmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmaya hastanemiz çocuk romatoloji polikliniğinde düzenli olarak takip edilen ve LFN tedavisi verilmiş JİA hastaları dahil edildi. Hasta demografik bilgileri, klinik ve laboratuvar özellikleri ile ilgili veriler tıbbi dosyalardan elde edildi. Bulgular: Çalışmaya ortanca (çeyrekler arası aralık) hastalık başlangıç yaşı 7,3 (3,1-12,0) yıl olan 18 hasta (15 kadın ve 3 erkek) dahil edildi. 8 hastada oligoartiküler JİA, 7 hastada poliartiküler JİA, 2 hastada sistemik JİA ve 1 hastada entezitle ilişkili artrit (ERA) vardı. Tüm hastalara başlangıç tedavisi olarak MTX verildi (ERA tanısı konan bir hasta sulfasalazin ile tedavi edildi hariç). Gastrointestinal sistem (GİS) intoleransı nedeniyle başlangıçta MTX alan tüm hastalarda MTX kesildi ve LFN tedavisi başlandı. Daha önce MTX alırken GİS intoleransı gelişen hastalık aktivitesi düşük olan yedi hastadan altısına LFN tedavisi verildi. Bu hastalarda LFN ile tam remisyon sağlandı. MTX ile remisyonda izlenen dört hastada hastalık aktivasyonu görüldü. Daha önce MTX intoleransı olan bu hastalara LFN tedavisi verildi. Dört hastanın üçünde LFN ile remisyon sağlandı. MTX ile remisyon sağlanamayan orta ve yüksek hastalık aktivitesine sahip altı hastaya biyolojik tedavi başlandı. Yeterli yanıt alınamayan bu hastalarda MTX kesilerek LFN tedavisi başlandı. LFN ve biyolojik ajan kombinasyonu ile sadece bir hastada inaktif hastalık elde edildi. ERA tanılı bir hastada sulfasalazin tedavisine yetersiz yanıt alması üzerine LFN tedavisine geçildi ve LFN ile tam remisyon elde edildi. Sonuçlar: LFN tedavisi, diğer DMARD'larla düşük hastalık aktivitesi ve/veya remisyonu olan ve ilaç kesildikten sonra nüks olan hastalarda faydalı olabilir.