Orta avrupa’dan anadolu’ya bir çalginin yeni kimliği: çerkes mizikasi

19. yuzyilin en buyuk surgun ve goc olayini yasayan Kuzey Kafkasya halklari Cerkesler, Abhazlar, Osetler, Karacay-Balkarlar, Cecen-Inguslar ve Dagistan halklarinin oldukca buyuk bir kismi 1864 yilindan itibaren Osmanli Devleti tarafindan Balkan cografyasina yerlestirilmisti. 19. yuzyilin sonlarinda da ikinci kez goc ettirilerek Balkanlar uzerinden getirilip Anadolu’ya yerlestirilen Kuzey Kafkasya gocmenleri, beraberlerinde yeni bir calgi getirdiler. Sosyal yasamlarinda muzik ve dansla ic ice olan bu insanlar, bu yeni calgiyi cok benimsedi. Turkiye’de genel adiyla “Cerkes Mizikasi” adi verilen ve kokeni Orta Avrupa olan bu tuslu-koruklu diatonik calgi Kafkasya gocmen halklari tarafindan kendi kultur miraslarini koruma ve yasatmalarinda, aci ve tatli anlarini paylasmalarinda her zaman yanlarinda bulundurduklari, dans ve muziklerini onun esliginde icra ettikleri bir calgi haline geldi. Oyle ki, Kafkas halklarinda bu yeni calginin calim teknigi, yarattiklari yeni danslarin ve muziklerin olusumuna da onemli bir katki sagladi. Bu makalede Kafkasya gocmen halklarinin benimseyip, kultur urunlerinin bir parcasi haline getirdikleri bu yeni calgi ile yapilan muziklerin ve danslarin Kafkasya gocmenlerinin yeni kulturel kimliklerinin olusmasina nasil katki sagladigi ve “Cerkes” kimligi etrafinda birlesmeleri, yeni bir kimlik etrafinda gocmen halklarin bu yeni calgi ile nasil butunlestikleri ve muzikal, bilissel, duyusal, estetik degerler etrafinda nasil birlestikleri tartisilacaktir. Ornek goruntu ve ezgiler calisma icerisinde, QR kodlari araciligiyla bildiri sonuna eklenmistir.